خانه وُیدِ افقی
- عنوان پروژه: خانه وید افقی
- معمار: فرزان شاماسبلو
- تیپولوژی: خانه ساحلی
- مساحت: 90 مترمربع
- کارفرما: خصوصی
- موقعیت مکانی: استان گیلان، ایران.
- وضعیت: طراحی
- سال طراحی: 1397
شرح پروژه
«وُید افقی» استعارهای از فقدان است. فقدانی نهادینه شده در روح و کالبد شهری واقع بر زمینی مسطح و مملو از ساختمانهای متروک و مخروبه و شیروانیهای زنگ زده که پیرامون آن با یک منظر تهی افقی میان دریا و آسمان محاط شده است. این خانه یک اقامتگاه موقت ساحلی است، که با هدف بازیابی رابطهای مجدد با این منظر افقی طراحی شد؛ ارتباطی در سه سطح ادراک حسی دیداری (منظر ساحل و دریا)، شنیداری (سکوت همراه با نغمه نابِ امواج) و لامسه (نسیم ملایم و یکنواخت)، که به تدریج توسط بلوکهای ساختمانی نوساز از تمامی روزنههای خانه محل سکونت دائمی در شهر سلب شده بود. بلوکهایی با نماهای جانبی تک فام و بدون بازشو و سراسر پوشیده از ورق گالوانیزه، همان منظر فراگیر و همهجا حاضر را به کالایی نایاب تبدیل میکرد، که تنها به قیمت رقابت برای صعود به ارتفاع بیشتر در تراکمی عمودی قابل دستیابی بود.
سایت پروژه قطعه زمینی با عرض 6 متر و طول 37 متر در راستای شمالی جنوبی است که از ضلع شمالی (برِ 6 متری) مشرف به ساحل و در فاصله 80 متری از دریا واقع شده و در میانه آن درختی قدیمی و دو آلونک مسقف مجزا با وضعیت نیمه مخروبه در دو طرف آن قرار داشت که قبلا نقش اقامتگاهی برای مسافران را داشته است. باریکه ای در میان ردیفی از قطعات مشابه با کاربری اقامتی یک تا دو طبقه با بافتی نسبتاً آشفته و در مجاورت مخروبۀ یک مهمانسرای قدیمی. مزیت اصلی سایت امکان ارتباط مستقیم و همسطح از ضلع شمالی با ساحل و کیفیت های حسی همان منظر مسطح وسیع بود. برنامه ساده بود؛ جایگزینیِ یک سرپناه جدید یکپارچه با حداقل هزینه و به شیوه بنایی با بهرهگیری از نیروی کار محلی، روی سطح اشغال همان اتاقهای فرسوده؛ که در ساده ترین حالت میتوانست اتاقی برای گرد هم آمدن باشد و در حالت ایدئال خانه ای یک خوابه و انعطاف پذیر با امکان تبدیل به دو فضای نیمه خصوصی که امکان اقامت همزمان دو زوج را برای مدتی کوتاه فراهم کند.